کتاب:سکوت دریا

نویسنده:ورکور

مترجم:ژرژ پطرسی

انتشارات:نشرماهی

امتیاز من:۸/۱۰

چیزی که در مورد کتاب دوست دارم، داستان پشت آن است.

از زمانی که مقدمه‌اش را خواندم شیفته‌ی کتاب شدم، کتاب سکوت دریا کتابی برای آزادی است، کتابی که به گفته‌ی مترجم بدل به نماد مقاومت فرانسویان در برابر اشغالگران نازی شد.

سکوت دریا استعاری از سکوت فرانسویان است.

این کتاب درهنگام اشغال فرانسه و در خفا چاپ شده‌است و می‌توان هشدارهایی که نویسنده به فرانسوی‌ها می‌دهد را در کتاب دید.

‘فرصتی به‌دست آورده‌ایم تا فرانسه را نابود کنیم. و نابودش هم خواهیم کرد، نه‌تنها قدرت قدرت مادی فرانسه را، بلکه روحش را هم. مخصوصا روحش را، چون بزرگ‌ترین خطر است.’

‘حالا وحشت بزرگی به جانشان افتاده‌است. ها!ها!می‌ترسند، به‌خاطر جیبشان، به‌خاطر شکمشان، برای صنایع و تجارتشان! فکر و ذکرشان جز این نیست! عده‌ی قلیلی را هم که از این قماش نیستند نوازش می‌کنیم تا به خواب بروند، هاها! کار آسانی است. کاری می‌کنیم که روحشان را به کاسه‌ای عدس بفروشند’

فرانسه را شمعی می‌نامد که اروپا را روشن نموده و آلمانی‌ان قصد دارند این شمع را خاموش کنند.

مرد نظامی آلمانی که از نظر خودش مهمان فرانسوی‌ها می‌شود و درصدد ارتباط با آنها شروع به سخن گفتن می‌کند، در آن میان حرف‌هایی می‌زند که برای میزبانانش تکان‌دهنده است، با اینکه این مکالمه یک طرفه است ولی سکوت دائمی میزبانانش اذیتش نمی‌کند.

معمولا این کتاب را صبح زود می‌خواندم، زمانی همه خواب بودند و جز صدای فش‌فش بخاری صدای دیگری سکوت خانه را نمی‌شکست، حس و حالم هنگام خواندن این اثر، در آن سکوتِ بی‌نهایت، واقعا لذت‌بخش بود.

در عین حال که دیالوگ‌های زیادی در کتاب هست ولی جنس سکوت در داستان قابل لمس است.

گمان نمی‌کنم تابه‌حال کتابی خوانده باشم که به این شکل سکوت را نشان داده باشد.

از نظر من جمله‌های ساده هم مفهوم و معنایی عمیق پشت‌شان بود، طوری که می‌فهمیدی این جمله شرح حال شخصیت‌ها نیست، شرح حال یک اتفاق عمیق‌تر است، شرح حال ملتی است که به غارت رفته.

همه‌چیز در این کتاب نمادین است، به عنوان مثال عشق میان یک فرانسوی و آلمانی را نمادی از صلح می‌دانست.

افسر آلمانی بسیار عاشق فرانسه است و از نشان دادن این عشق هیچ ابایی ندارد.

او عاشق فرانسوی‌هاست و ادعا دارد فرانسه می‌تواند خشم آلمان را آرام کرده و او را التیام ببخشد.

در نهایت پایانش زیبا بود، آن چیزی نبود که انتظار داشتم ولی آن چیزی بود که از کتاب در آن دوران انتظار می‌رفت.

به‌نظرم کتاب درنهایت توانست به بهترین نحو ممکن پیام خودش را به خاطب برساند، کتابی که به‌راستی نمادی برای هوشیاری و مقاومت است.

بعد از اتمام داستان، سال‌شمار زندگی ورکور را می‌نویسد که جالب توجه است و حتی می‌توان در آن حال و هوای فرانسه در دوران جنگ جهانی اول و دوم را دید.

اینکه چگونه ادبیات می،تواند امیدبخش مردمی وحشت‌زده باشد و دلگرمی برای روزهای سرد جنگ، بسیار الهام‌بخش است.